കഥകള് കേള്ക്കാന് ഇഷ്ടമില്ലാത്തവര് ഉണ്ടാവില്ല, കഥ പറഞ്ഞു കഥ പറഞ്ഞു തന്നെ കഥാകാരനാക്കിയ അമ്മയെ കുറിച്ച് പദ്മരാജന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. കഥകളോടുള്ള ഈ പ്രണയമാവും സിനിമകളുടെ ശബ്ദരേഖ പോലും നാം ഇഷ്ട്ടപെടാന് കാരണം. തുടക്കവും ഒടുക്കവും ഒക്കെയുള്ള കഥകള് ഒരുപാട് പറഞ്ഞ മലയാള സിനിമയില് ഒരു പറ്റം ആളുകളുടെ ജീവിതത്തിലെ കുറെ നിമിഷങ്ങള്, പ്രഖ്യാപിത ചട്ടക്കൂടുകള് ഒന്നും ഇല്ലാതെ പറയുകയാണ് അനൂപ് മേനോന് കഥ, തിരക്കഥ, സംഭാഷണം രചിച്ചു വി കെ പ്രകാശ് സംവിധാനം നിര്വഹിച്ച ട്രിവാന്ഡ്രം ലോഡ്ജില്.... ഏറെക്കുറെ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട നിലയില് ഉള്ള ഈ ലോഡ്ജില് വേരുകളില്ലാത്ത കുറെ മനുഷ്യര്, പല പ്രായക്കാര്, പല തരക്കാര്.. ഈ ലോഡ്ജ് പോലെ അവരെ ഒന്നിപ്പിക്കുന്ന മറ്റൊരു ഘടകം കൂടിയുണ്ട്, കാമം.
കാഴ്ചയിലും പെരുമാറ്റത്തിലും ഒരു വൃത്തിയും മെനയുമില്ലാത്ത അബ്ദുവിന് (ജയസൂര്യ) തനിക്കു മാത്രം ഒന്നും താരമാവാത്തതിന്റെ ചൊരുക്കാണ്. അതവന് തീര്ക്കുന്നത് കൊച്ചു പുസ്തകങ്ങള് വായിച്ചും പെണ്ണിന്റെ അടിവസ്ത്രം സൂക്ഷിച്ചു വച്ച്മൊക്കെയാണ്. അവനു പെണ്ണ് എന്നാല് ശരീരം മാത്രമാണ്, അല്ലെങ്കില് ചില അവയവങ്ങള്!!!!!!.. അടക്കിപ്പിടിച്ച കാമനകളുടെ സമൂഹമായത് കൊണ്ട് എളുപ്പത്തില് വിറ്റുപോവാന് സാധ്യതയുള്ള ഒരു വിഷയമാണ് ട്രിവാന്ഡ്രം ലോഡ്ജ് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത്. അബ്ദുവും കൂട്ടരും പറയുന്ന 'സഭ്യ'മല്ലാത്ത (സഭ്യത ആര് നിര്ണ്ണയിക്കുന്നു എന്നുള്ളത് മറുചോദ്യം) ഉരിയാടലുകള് തിയെറ്ററിനുള്ളില് ആരവങ്ങള് ഉയര്ത്തുന്നുണ്ട്. കൂട്ടത്തില് സ്ത്രീ ലൈംഗിഗതയുടെ തുറന്നു പറച്ചിലുകളും!
പ്രധാനമായും മൂന്നു സ്ത്രീ കഥാപാത്രങ്ങളാണ് ഈ സിനിമയില്... 'ഇന്നെനിക്കൊരു മൂഡില്ല സാറേ' എന്ന് ബ്യൂട്ടിഫുള് കന്യക പറയുമ്പോള് അതിനൊരു സ്വാഭാവികതയുണ്ടായിരുന്നു, ഭംഗിയും, ലോഡ്ജിലെ വേശ്യയാവാന് അവള്ക്കു തളര്ന്നു കിടക്കുന്ന ഒരു ഭര്ത്താവ് വേണം. പ്രശസ്തമായ കോളേജില് നിന്നു ബിരുദാനന്ദ ബിരുദം നേടിയ സറീനയ്ക്ക് (ദേവി അജിത്)) ജീവിത പങ്കാളിയായി ഒമ്പതില് തോറ്റ 'മുക്കുവനും' , അവന്റെ അളവറ്റ സമ്പാദ്യവും ആന കരിമ്പിന് കാട്ടില് കയറിയ പോലെയുള്ള പ്രകടനവും മതി! നായികയായി വരുന്ന ധ്വനിയ്ക്ക് (ഹണി റോസ്)) വിവാഹമോചനം നല്കുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യം രമിച്ചു തീര്ക്കണം. 'അയ്യോ ചേട്ടാ വിവാഹത്തിന് മുന്പ് ഒന്നും വേണ്ട' എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്ന നായികാ കാലത്തും വിവാഹ പൂര്വബാഹ്യ ബന്ധങ്ങള് സിനിമയ്ക്ക് പ്രമേയമായിട്ടുണ്ട് (കെ ജി ജോര്ജിന്റെ ആദമിന്റെ വാരിയെല്ല് ഒരു ഉദാഹരണം). പക്ഷേ അന്നൊന്നും നായിക സ്വാതന്ത്ര്യമെന്നാല് 'to fornicate, to have one night stands' എന്ന് ഇംഗ്ലീഷില് പേച്ചി ന്യൂ ജനറേഷന് ആയിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല എന്ന് മാത്രം. (നായകന്റെ ബര്മുഡ പോലെ ഇനി നായികയുടെ ചുരുണ്ട തലമുടി, കണ്ണട, വല്യ കോഫി മഗ് എന്നിവയും ഫോര്മുല ആയി മാറുമോ എന്തോ?!)
വിവാഹമോചനം എന്ന സ്വാതന്ത്ര്യം നേടി ഒരു നോവല് രചിക്കാന് നായിക ചേക്കേറുന്നത് പ്രത്യേകിച്ച് പണിയൊന്നുമില്ലാത്ത കുറെ ചെറുപ്പക്കാര് മാത്രം താമസിക്കുന്ന വന്യതയിലേക്ക് (അതും കേരളത്തില്!) !) ഇരുണ്ട നിറത്തിലുള്ള വെളിച്ച സംവിധാനം, ഹെലി ക്യാം (helicam) ഷോട്ടുകള് വ്യത്യസ്തമായ പറച്ചിലുകള്, പ്രദീപ് നായരുടെ ക്യാമറ, ബിജിബാലിന്റെ പശ്ചാത്തല സംഗീതം, ജയചന്ദ്രന്റെ ഈണങ്ങള്, വേരുകള് പടര്ന്ന ചുമര്, ഇരുട്ടിനെയും വെളിച്ചത്തിനെയും അതിര്വരമ്പിട്ടുകൊണ്ട് തുറന്നു കിടക്കുന്ന വാതില് എന്നിവയൊക്കെ സിനിമയ്ക്ക് ഒരു പ്രത്യേക ഫീല് പ്രദാനം ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ഇവിടെ നടക്കുന്നതൊന്നും അസ്വാഭാവികമല്ല എന്ന് സിനിമ കാണുമ്പോള് തോന്നാന് അതുപകരിക്കുന്നുണ്ട്.
ബ്യൂട്ടിഫുള്, തൂവാനതുമ്പികള്, Singing in the Rain എന്നിങ്ങനെ മറ്റു സിനിമകളെ കുറിച്ചുള്ള റെഫറന്സ് വരുന്നുണ്ട് ഈ ചിത്രത്തില്, അതില് ഏറ്റവും മനോഹരമായി തോന്നിയത് സുഹൃത്തിന്റെ ചേച്ചി ആണെന്ന് കരുതി കന്യകയെ വളയ്ക്കാന് ശ്രമിക്കുന്ന ഷിബു വെള്ളായണി (സൈജു കുറുപ്) എന്ന ചെറുകിട സിനിമ പത്രപ്രവര്ത്തകന് അവളുമായി സല്ലപിക്കുമ്പോള് പശ്ചാത്തലത്തില് കേള്ക്കുന്ന singing in the rain ആണ്. എന്നാല് മലയാളത്തിലെ എക്കാലത്തെയും മനോഹരമായ ചിത്രങ്ങളില് ഒന്നായ തൂവാന തുമ്പികള് തങ്ങള് എന്ന പിമ്പിലൂടെ ഓര്ക്കപ്പെട്ടത് എന്തിനായിരുന്നു? (ബ്യൂട്ടിഫുളില് മഴയും ക്ലാരയും നായികയും എന്ന ചേരുവയ്ക്ക് അതിന്റെ ചാരുത ഉണ്ടായിരുന്നു , ഇവിടെ നഷ്ട്ടപ്പെടുന്നതും അത് തന്നെ).
കോക്ടെയില്, ബ്യൂട്ടിഫുള് എന്നിവയില് പരീക്ഷിച്ച ഭൂമാഫിയ, അവിഹിതം, ആസക്തി, മദ്യപാനം തുടങ്ങിയവ ഈ സിനിമയിലും ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടില്ല. അനൂപ് മേനോന്റെ രവിശങ്കര് പക്ഷേ ഏക സ്ത്രീ വ്രതക്കാരനാണ്, ഭാര്യ മരിച്ചു പോയെങ്കിലും അവളെ മാത്രം പ്രണയിച്ചു കഴിയുന്നവന്, സ്കൂളില് പഠിക്കുന്ന മകന്റെ 'പ്രണയം' മനസ്സിലാക്കുന്ന സ്നേഹനിധിയായ അച്ഛന്... (കുട്ടികളുടെ ഈ 'അടുപ്പം' പറഞ്ഞു ഫലിപ്പിക്കാനാണ് ചിത്രത്തിന്റെ ആദ്യ പകുതിയിലെ നല്ലൊരു ഭാഗവും ചിലവഴിക്കുന്നത്), അമ്മയുടെ ചെയ്തികളെ അവരൊരു ഫീമെയില് കാസനോവ എന്ന് ന്യായീകരിക്കാനും അയാള്ക്കാവുന്നുണ്ട്.
ജയസൂര്യയുടെ അഭിനയ ജീവിതത്തിലെ മികച്ച കഥാപാത്രം, ഹണി റോസ്, സൈജു കുറുപ്പ്, ബാലചന്ദ്രന് തുടങ്ങിയവരുടെ സ്വാഭാവിക അഭിനയം, ഭംഗിയുള്ള വിഷ്വല്സ്, പാട്ടുകള്, തെറി ഇവ ചേര്ന്നാല് ട്രിവാന്ഡ്രം ലോഡ്ജ് എന്ന് ചുരുക്കാം
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.